பக்தியில் அமெரிக்காவும் இந்தியாவும்

 பக்தியில் அமெரிக்காவும் இந்தியாவும்

(இன்று கிழமை திங்கள்-7)

அமெரிக்காவில் 49ஆவது நாள்

(அட்லாண்டிக் கடலோரம்)

பலமுறை நான் அமெரிக்கா வந்திருக்கிறேன்.  பல கோயில்களுக்குச் சென்று இருக்கிறேன்.  ஆனால் கோயில்களைப் பற்றி அதிகம் எழுத முடியவில்லை.  அதற்குக் காரணங்கள் பல.  முக்கியமானது நேரமின்மை. அதாவது அந்தக் கோயில்களை ஓரளவுக்காவது முழுமையாக சுற்றிப்பார்த்து, அங்கு இருக்கும் சிற்பங்களையும் மற்ற சிறப்புகளையும் புரிந்துகொண்டு, ஐயம் இருப்பின் சம்பந்தப்பட்டவர்களுடன் பேசித் தெரிந்துகொண்டு, சரியான வெளிச்சத்தில் தேவையான புகைப்படங்களை எடுத்துக்கொண்டு, அதன் பிறகல்லவா எழுதவேண்டும்? அதற்கான நேரம் இல்லாமலே போகிறது.

உள்ளூர்க் கோயில்களே யானாலும், முன்கூட்டியே நேரத்தைத் தீர்மானித்துக் கொண்டு போக முடிவதில்லை. காரணம் நம் பிள்ளைகள், பெண்களின் ஓய்வுநேரத்தையும், பேரக் குழந்தைகளின் உணவு மற்றும் உறங்கும்  நேரம், விளையாட்டு மற்றும் வீட்டுப்பாட நேரம், குறிப்பாக அவர்களின் உடல்நலம்  ஆகியவற்றையும் பொறுத்தே நமது பயணங்களை அமைத்துக்கொள்ள வேண்டும். (இந்தியாவிலும் இதே போன்ற தளைகள் உண்டு).  ஆகவே கிடைக்கின்ற சிறிதளவு நேரத்தில் தெய்வ தரிசனமே முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. அது பெரும்பாலும் இரவு நேரமாகவே இருப்பதால் நல்ல புகைப்படங்களும் வாய்ப்பதில்லை.

இன்னொரு அயர்ச்சி யூட்டும் விஷயம், பெரும்பாலான கோயில்களுக்கு தனிப்பட்ட இணையதளம் இருக்கிறது. அதில் ஏற்கெனவே இடம்பெற்றுள்ள செய்திகளில், வரலாற்றில், புகைப்படங்களில் இல்லாத ஒன்றையா நாம் புதிதாகச் சொல்லிவிடப் போகிறோம் என்று மனம் சமாளித்துக் கொள்கிறது.

ஆகவே இன்றைய பதிவில் பக்தி சம்பந்தப்பட்ட சில அனுபவங்களைத்தான் பகிர்ந்துகொள்ளப் போகிறேன்.

அண்மையில் தமிழ் இந்துவில் படித்த இந்தச் செய்திதான் என்னை இதற்குத் தூண்டிவிட்டது:

திண்டுக்கல்லில் திமுக சார்பில் அரசின் ஓராண்டு சாதனை விளக்கப் பொதுக்கூட்டம் நடைபெற்றது. இதில் பேசிய திமுக அமைப்பு செயலாளர் ஆர்.எஸ்.பாரதி, ‘தமிழகத்தில் தேவையின்றி கலவரத்தை தூண்டும் வகையில் அண்ணாமலை பேசுவாரானால் அவரை எப்படி அடக்க வேண்டும் என திமுக தொண்டனுக்குத் தெரியும்.

1969-ல் அண்ணா மறைந்தபோது நெய்வேலியில் நடந்த ஆன்மிக நிகழ்ச்சியில் கிருபானந்த வாரியார் முன்னாள் முதல்வர் அண்ணா பற்றி தனக்கே உரிய கிண்டலான பாணியில் பேசினார். ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் மத்தியில் கிருபானந்த வாரியாருக்கு என்ன கதி ஏற்பட்டது என்பதை படித்து தெரிந்து கொள்ளுங்கள். அண்ணாவை பற்றி பேசிய கிருபானந்த வாரியாருக்கு என்ன கதி ஏற்பட்டதோ, கருணாநிதியை பற்றி கேவலமாக பேசினாலும் அதே கதிதான் ஏற்படும். பழைய திமுகக்காரன் வந்துவிடுவான் என்பதை எச்சரிக்கையாக அண்ணாமலைக்கு தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். எங்குமே கூட்டம் பேசமுடியாது’ என பேசினார். Last Updated : 19 May, 2022 07:31 AM)

அப்போது நான் கல்லூரி மாணவன். நெய்வேலி நிகழ்ச்சியில் திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் 'விதி வலியது' என்றும் கருத்தை விளக்கும் விதமாக, 'மில்லர் வந்தாலும் மரணத்தை நிறுத்த முடியாது' என்று பேசியதாகப் பத்திரிக்கைகள் அப்போது செய்தி வெளியிட்டிருந்தன.

படம்: நன்றி -இணையம்

1967இல் தமிழ்நாட்டில் முதல்முறையாகப் பதவியேற்ற திமுக அரசின் முதல்வராக இருந்த ‘காஞ்சிபுரம் நடராச முதலியார் அண்ணாதுரை’ என்னும் அறிஞர் அண்ணா அவர்கள், இரண்டு ஆண்டுகள் கூடப் பதவியில் இருக்க இயலாதபடி புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு 1969 பிப்ரவர் 3ஆம் தேதி மரணமடைந்தார். அவரது இறுதி நாட்களில் மில்லர் என்ற வெளிநாட்டு மருத்துவர் வரவழைக்கப்பட்டு சிகிச்சை யளித்தும் பலனில்லாமல் போனது.

தன் சொல்லாற்றலாலும், நாடகங்கள், திரைப்படங்கள், இதழ்ப்பணி ஆகியவற்றாலும் தமிழ் மொழிக்கு அழகு சேர்த்தவர் அறிஞர் அண்ணா. அதனால் தான் 'எந்தச் சுயமரியாதைக்காரனும் ஏற முடியாத மேடைகளிலும் அவருக்கு இடம் கிடைத்தது' என்று கவிஞர் கண்ணதாசன் தன் வாழ்க்கை  வரலாறான 'வனவாச'த்தில் கூறுகிறார். ‘பட்டுத் துண்டைத்  தலையில் போர்த்திவிட்டு தான் மோதிரக் கையால் குட்டுவார் அண்ணா’ என்று எங்கள் தமிழாசிரியர் அலிப்பூர் ரஹீம் (மேல்விஷாரம் - அப்துல் ஹக்கீம் கல்லூரி- 1967-70 பிஎஸ்சி  வகுப்பு) கூறுவதுண்டு. அந்த அளவுக்கு மக்களில் ஒருசாராரின் மனதில் நிறைந்தவராக இருந்தார் அண்ணா. அவருடைய மரணத்தின்போது சென்னையே மக்கள் கடலால் குலுங்கிய காட்சி கின்னஸ் புத்தகத்திலும்  பதிவானதாகக் கூறுவார்கள்.

அத்தகைய சூழ்நிலையில் அண்ணாவைப் போன்றே சொல்வன்மையும், அரசியல்வாதிகளிடம் இல்லாத ஒழுக்கமும் உண்மைத்தன்மையும் கொண்டிருந்த வாரியார் அவர்கள் எந்த உள்நோக்கமும் இல்லாமல், பொதுமக்கள் அனைவருக்கும் பழக்கமான ஒரு ஆன்மீகக் கருத்தின் விளக்கமாகச் சொல்லிய வார்த்தைகளை ஒரு பொருட்டாக எடுத்துக்கொண்டு அவர்மீது வன்முறையைத் தூண்டினார்கள்.

பொதுவாக, அரசியல்வாதிகளிடம் ஒரு உத்தி உண்டு. தங்களைப் பற்றிய ஏதேனும் ஒரு எதிர்மறையான கருத்து மக்கள் மத்தியில் உருவாகிவிட்டால், உடனே மக்களின் கவனத்தை திசைதிருப்புவதற்கு அதே போன்ற இன்னொரு கருத்தை மக்கள் மன்றத்தில் புழங்கவிடுவார்கள். இது ஏற்படுத்தும் சலனத்தில் அது ஏற்படுத்திய சலனம் மறைந்துவிடும்.

அண்ணாவுக்குப் பிறகு யார் முதல்வராவது என்று அப்போது பெருத்த சர்ச்சை எழுந்தது. பொதுவாகவே திமுகவில் அண்ணாவுக்கு அடுத்த நிலையில் இரா நெடுஞ்செழியன் தான் இருந்தார். இருவரும் ஒரே சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் எனபதும் ஒரு காரணம். மு கருணாநிதி அப்போது நான்காம் அல்லது ஐந்தாம் நிலையில்தான் இருந்தார் என்பார்கள். ஆனால் நெடுஞ்செழியனை விட, கருணாநிதிக்கு முன்னேறவேண்டும் என்ற தணியாத ஆசை அதிகம் இருந்தது. திரைப்படத் துறையில் அறிஞர் அண்ணாவை மிக எளிதாகத் தன்னால் வென்றுவிட முடிந்த பெருமிதமும் இருந்தது. எனவே கருணாநிதியிடம் மிகுந்த எச்சரிக்கையோடு இருந்தார் அண்ணா என்பார்கள்.

முதல்வர் பதவிக்கு நெடுஞ்செழியனுக்கு ஆதரவு கொடுத்தார் பெரியார். ஆனால் அவரது குரலுக்கு அக்கட்சி எம்எல்ஏக்கள் எந்த அளவு மரியாதையைக்  கொடுப்பார்கள் என்று தெரியாமல் இருந்தது. அப்போது கட்சியின் மக்கள் முகமாக இருந்தவர், புரட்சி நடிகர் எம்ஜிஆர் அவர்களே. பத்திரிகை துறையில் கோலோச்சிக்கொண்டிருந்த சி பா ஆதித்தனார் அவர்களும் அரசியலில் தனக்கொரு பதவியைத் தேடிக்கொண்டிருந்த நேரம் அது. இந்த இருவரையும் வசப்படுத்திக்கொண்டதால் கருணாநிதியால் முதலமைச்சர் பதவியை எளிதாக அடைய  முடிந்தது. (பதவிக்கு வந்தபிறகு அதற்கேற்பத் தன்னைத் தயார்ப்படுத்திக் கொண்டார் கலைஞர் என்பதில் இரண்டு கருத்து இல்லை).      

இதனால் வேதனை யடைந்தவர்கள், அறிஞர் அண்ணாவுக்கு  வேண்டுமென்றே சரியான சிகிச்சை  அளிக்காமல் அவரது மரணம் விரைவுபடுத்தப்பட்டு விட்டதோ என்ற ஐயத்தை  எழுப்பியதாக அப்போது பேசப்பட்டது. அந்த விஷயம் பெரிதாகக் கிளம்பிச்  சிக்கலை ஏற்படுத்தி விடக்கூடாது என்பதற்காகத்தான் வாரியார் விஷயத்தை ஊதிப் பெரிதாக்கி, ஆன்மீகவாதியான வாரியார் மீது கல்லெறிந்ததும், அவருடைய நிகழ்ச்சிகள் நடைபெறாமல் செய்ததும் நடைபெற்றிருக்கவேண்டும் என்று தோன்றுகிறது.

மற்றவர்கள் ஆன்மிகத்தைப் புராணங்கள் வழியாகப் பரப்பிக்கொண்டிருந்தபோது, வாரியார் அவர்கள் அதை இனிய தமிழால் பரப்பிக் கொண்டிருந்தார். ஆகவே அவர்மீதான தாக்குதல் மக்கள் மனதில் முள்ளாகத் தைத்ததில் வியப்பில்லை. சரியான நேரத்தில் மக்கள் திலகம் எம்ஜிஆர் முன்வந்து பிரச்சினையின் சூட்டைத் தணித்தார். ‘பொன்மனச் செம்மல்’ என்று அவருக்கு வாரியார் பட்டம் வழங்கியது நியாயமானதே.

நேர மேலாண்மை என்பது வாரியார் அவர்களின் சிறப்பான பண்பாகும். 20 நிமிடம் என்றாலும் சரி, நாற்பது நிமிடம் என்றாலும் சரி, அதற்கு அரை நிமிடம் முன்பாகவே ‘உருவாய், அருவாய், உளதாய், இலதாய் …’ என்று தொடங்கி, ‘....அருள்வாய் குகனே’ என்ற கந்தர் அனுபூதியின் கடைசிப் பாடலோடு (51) தன்  உரையை அவர் முடித்துவிடுவார். கூட்டத்தின் நடுவே குழந்தைகளிடம் விடுகதை மாதிரி கேள்விகள் கேட்டு அவர்கள் மனதில் பதியும்வகையில் பக்திக் கருத்துக்களை விதைப்பார். எந்தக் கோயில் குடமுழுக்கு (கும்பாபிஷேகம்) என்றாலும் தன்னை நாடிவந்தால் தலைமையேற்று, நிதியுதவி திரட்டி, நிகழ்ச்சியை முடித்துத் தரும் செயலாண்மை அவரிடம் இருந்தது.

நெருப்பைக் களங்கப்படுத்த முடியுமா? வாரியாரும் அப்படித்தான். 

 -இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து

கந்தர் அநுபூதி (51): 

உருவாய், அருவாய், உளதாய், இலதாய்

மருவாய், மலராய், மணியாய், ஒளியாய்,

கருவாய், உயிராய், கதியாய், விதியாய்,

குருவாய் வருவாய், அருள்வாய், குகனே!

“க.கொ.எ?” - கட்டுரையால் ஜெயிலுக்குப் போகும் அமெரிக்க நாவலாசிரியர் நான்சி

“கணவனைக் கொல்வது எப்படி” - கட்டுரையால் ஜெயிலுக்குப் போகும் அமெரிக்க நாவலாசிரியர் 

(இன்று கிழமை ஞாயிறு-7)

அமெரிக்காவில் 48 ஆவது நாள்

(அட்லாண்டிக் கடலோரம்)

'உங்கள் கணவரைக் கொல்வது எப்படி' என்ற கட்டுரையை எழுதிய நாவலாசிரியர், அமெரிக்காவின் ஆரிகன் மாநிலத்தைச் சேர்ந்த (பெண்) எழுத்தாளர் நான்சி கிராம்டன் பிராப்பி (Nancy Crompton Brophy), நான்கு வருடங்கள் முன்பு உண்மையிலேயே தனது கணவர் டானியல் பிராப்பி (Daniel  Brophy) யைக் கொன்றவர்தான் என்று நீதிமன்றம் இப்போது (2022) தீர்ப்பளித்துள்ளது. அவருக்கு அநேகமாக 25 ஆண்டு சிறைத்தண்டனை (அதாவது ஆயுள் தண்டனை) வழங்கப்படலாம் என்று தெரிகிறது.

ஒரு சமையல் பள்ளியில் ஆசிரிய-சமையல்காரராகப் பணியாற்றியவர் 63 வயதான டானியல் பிராப்பி. 2018 ஜூன் 2ஆம் தேதியன்று சமையலறையிலிருந்த கைகழுவும் தொட்டியின்  அருகே தரைமீது இரத்தவெள்ளத்தில் கிடந்தார். அவரது மாணவர்களே அக்காட்சியை முதலில் கண்டவர்கள். 

மூன்று மாதங்கள் கழித்தே கொலையுண்டவரின் மனைவியும் நாவலாசிரியருமான நான்சி கைதுசெய்யப்பட்டார்.  வேண்டாத கணவனை, தான் அகப்பட்டுக்கொள்ளாமல் கொல்வதற்கான  வழிகளை விவரிக்கும் அக்கட்டுரையை, தானே எழுதி, தானே  வெளியிட்டார் என்ற செய்தி அவருடைய கைதுக்கான காரணங்களில் முக்கியமான ஒன்றாகக் கூறப்பட்டது.  

ஆனால் நான்சி மீது சூழ்நிலை சாட்சியங்களும் இருந்தன.  சம்பவம் நடந்த அன்று சம்பவம் நிகழ்ந்த அதே நேரத்தில் தன்னுடைய காரில் அந்த இடத்துக்குச் சென்றதும், திரும்பிவந்ததும் பதிவாகியிருந்தன; கணவரைக் கொல்லப் பயன்பட்ட அதே துப்பாக்கியின் மாடல்தான் இவரிடமும் இருந்தது; கணவரின்  பெயரால் எடுக்கப்பட்டிருந்த ஆயுள் இன்சூரன்ஸ் காப்பீடான 815,000 டாலர்களைப் பெறுவதற்காக அவர் விண்ணப்பித்திருந்தார். இவையெல்லாம் வலுவாக இருந்ததால், கணவரைக் கொல்வது பற்றிய அவரது 2011 ஆம் வருடத்துக் கட்டுரையை  ஒரு சாட்சியமாக எடுத்துக்கொள்ளப் போவதில்லை என்று விசாரணை நீதிபதி கூறிவிட்டார். 

நான்சியின் காதல் நாவல்களில் வரும் கிளைமேக்ஸ் காட்சிக்கு எந்த வகையிலும் குறையாதது, அவரது கணவரை அவர் கொன்றதாக போலீசாரால் வர்ணிக்கப்பட்ட நிகழ்வு: தன் கணவரை அவருடைய இதயத்தில் இரண்டு முறை சுட்டுக் கொன்றாராம். முதல் குண்டு தன் முதுகுத்தண்டை அறுத்துக்கொண்டு இதயத்தில் பாய்ந்தவுடன், அவரது கணவர், ஒன்றும் புரியாமல் மனைவியைத் திரும்பிப் பார்த்தாராம். கணவரின் அருகில் குனிந்து பார்த்து இன்னொரு குண்டையும் செலுத்தி அவரை உயிரிழக்கவைத்தாராம் நாவலாசிரியர். 

பணத்திற்காகத் தன்  கணவரைக் கொன்றுவிட்டதாகக் கருதவேண்டாம், தான் விரும்பிய வாழ்க்கைத் தரத்தை கணவரால் வழங்கமுடியாததே கொலைக்குக் காரணமாக இருக்கவேண்டும் என்று, அவருடைய கடன் அட்டைப் பாக்கிகளை எடுத்துக்காட்டியது போலீஸ் தரப்பு.

ஆனால் அவருடைய வழக்கறிஞர்களோ, நான்சி அன்று காலை சம்பவ இடத்திற்கு காரோட்டிச் சென்றதை மறுக்கவில்லை. ஆனால், அது அவரது எழுத்துப்பணியோடு சம்பந்தப்பட்டது என்றும், அதை வாக்குமூலத்தில் குறிப்பிடாததற்குக் காரணம், தன் கணவர் கொல்லப்பட்டுவிட்டார் என்ற செய்தியைக் கேட்டதும் அவர் “சோகமயமான அதிர்ச்சி”யில் மூழ்கிவிட்டதால்,  “அதற்கு முன் நடந்ததை எல்லாம் மறந்துபோய்விடும்” ரெட்ரோகேட் அம்னீஷியா என்னும் பாதிப்புக்கு உள்ளானதே என்றும் வாதிட்டார்கள்.  

ஆனால் ஜூரிகள் ஒருமனதாக நான்சிதான் குற்றவாளி என்று எழுதிக்கொடுத்ததால், அவரது தண்டனை உறுதியாகிவிட்டது. (ஆனால் அவர் மேல்முறையீடு செய்தால் விளைவு என்ன ஆகுமென்று தெரியாது).   

தண்டனை பெறப்போகும் நாவலாசிரியருக்கு இப்போது வயது 71. தம்பதிகள் தினம் கொண்டாடப்படும் இந்நாளில், அவர் தன்  கணவனோடு ஒரு வெள்ளிவிழாக்காலம் இணைந்து வாழ்ந்ததை கவனிக்கவேண்டியிருக்கிறது.

கணவரைக் கொன்ற துப்பாக்கியை போலீசார் கண்டுபிடிக்கவில்லை. ஆனால், துப்பாக்கிச் சூட்டில் பயன்படுத்தப்பட்ட துப்பாக்கியின் பேரலை நான்சி உடனடியாக  மாற்றி விட்டாராம். தடயவியல் சோதனையில் இருந்து தப்பவே நான்சி இப்படிச் செய்திருக்கலாம் என்பது குற்றச்சாட்டு. 

- இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து

குங்குமப் பொட்டும் அமெரிக்கக் குழந்தையும்

குங்குமப் பொட்டும் அமெரிக்கக் குழந்தையும்

(இன்று கிழமை சனி-7)

அமெரிக்காவில் 47 ஆவது நாள்

(குடும்பம் ஒரு தொடர்கதை)

மஞ்சள் பூசிக் குளித்து, குங்குமம் வைத்து, மங்கலத் தோற்றத்துடன் பூஜையறைக்கு வரும்போதே மாமியார் முறைத்துப் பார்ப்பதன் காரணம் புரிந்துவிடுகிறது: நெற்றியில் வைத்த ஸ்டிக்கர் பொட்டைக் காணோம்! 

"இந்த ஸ்டிக்கர் பொட்டு சரியாக ஓட்டுவதில்லை" என்பது தமிழ்ப் பெண்களின்  நிரந்தரக் குற்றச்சாட்டாக உள்ளது. (மற்ற மொழிப் பெண்களோடுதான்  நமக்குப் பழக்கம் இல்லையே!)

பாண்டி பஜாரும் மயிலாப்பூர் வடக்கு மாடவீதியும்தான் இவள் குங்குமப் பொட்டு வாங்கும் வழக்கமான இடங்கள். சதுர வடிவான அட்டைகளுக்குள் பிளாஸ்டிக் தாளால் மூடப்பட்டு வெவ்வேறு வடிவில் பொட்டுக்கள் அடைபட்டிருக்கும்.  சிலவற்றில் 'ஞாலத்தின் மாணப் பெரிதான' பொட்டுக்கள் இருக்கும். எல் ஆர் ஈஸ்வரிக்காகவே செய்தது. சிலவற்றில் பொட்டுக்கள் இருப்பதே கண்ணுக்குத் தெரியாது. (என் பேத்திக்கு அதுதான் பிடிக்கும்). ஒவ்வொரு முறையும் இவள் வாங்கும் அட்டைகள் ஒரு வருடத்திற்கு வரும் என்று பார்த்தாலே தெரியும். ஆனால் ஒன்றிரண்டு தவிர மற்ற அட்டைகள் விசித்திரமாகக் காணாமல் போய்விடும். பிறகென்ன, மறுபடியும் பாண்டி பஜார், மயிலாப்பூர்…

ஆனால், காணாமல் போன அட்டைகள், பீரோவில் இருக்கும் புடவைகளை உதறும்போதோ, அல்லது போன வருடத்து மங்கையர் மலர், சக்தி விகடன் இதழ்களைப் புரட்டும்போதோ, அல்லது அஞ்சறைப் பெட்டியின் அடியில் வைக்கப்பட்ட ராணிமுத்து காலண்டர் அட்டையின் அடியிலிருந்தோ, அவ்வப்பொழுது  திடீரென்று வெளிப்பட்டு, புதையல் கிடைத்த  மகிழ்ச்சியை அவளுக்கு ஊட்டுவதை நான் பார்த்ததுண்டு. 

ஆனால் நிரந்தரமான அதிருப்தி என்னவென்றால், பொட்டின் கலரும் புடவையின் கலரும் 'மேட்ச்' ஆவதில்லை என்பதே. அதிலும் 'மெஜந்தா' கலரில்தான் எப்பொழுதும் மனக்குறை. (இன்றுவரை மெஜந்தா என்றால் என்னவென்று எனக்குத் தெரியாது).  புடவையோடு ரவிக்கையைச் சேர்த்து நெய்பவர்கள், அதன் ஓரத்தில் அதே நிறத்தில் ஸ்டிக்கர் பொட்டையும் ஒட்டி வைத்து விற்றால் வியாபாரம் பெருகாதோ! (நமக்குத் தோன்றி என்ன பயன், 'நல்லி', 'குமரனு'க்கு அல்லவா தோன்ற வேண்டும்?)

ஸ்டிக்கர் பொட்டு வேண்டாம் என்று சீலமிக்க துறவியர்கள் அறிவுரைத்தாலும், சைக்கிளுக்கு பதில் ஸ்கூட்டி மாதிரி, சேலைக்கு பதில் சுடிதார் மாதிரி, பொடிக் குங்குமத்துக்கு பதில் ஸ்டிக்கர் பொட்டு வந்திருப்பது அறிவியல் வளர்ச்சியே.  அதைத் தவிர்ப்பது தேவையற்றது. ஆனால் நெற்றியிலிருந்து உடனே விழாமலும் நெற்றிக்கு ஊறு விளைவிக்காமலும் அது தயாரிக்கப்படவேண்டியது அவசியம். இதற்கான தரக் கட்டுப்பாடுகளை யாராவது அமல்படுத்தினால் தேவலை. 

இருங்கள், யூடியூபில் ஏதோ பாட்டு வருகிறது: "குங்குமப்பொட்டின் மங்கலம்- நெஞ்சம் இரண்டின் சங்கமம்" என்று. அது எப்படி ஐயா, நான் எழுதிக்கொண்டிருக்கும்போதே மோப்பம் பிடித்து அதற்கு ஒத்த கருத்தில் பாடலைக் கொண்டுவருகிறது கூகுள்?  அது மட்டுமல்ல, "நெற்றியிலே ஒரு குங்குமப் பொட்டு தேன் போலே" என்று இன்னொரு பாடலும், "குங்குமம்- மங்கல மங்கையர் குங்குமம்" என்று இன்னொன்றுமாக வரிசை கட்டி நிற்கின்றன. இந்த அளவு செயற்கை நுண்ணறிவு - Artificial Intelligence -  தேவைதானா? அது கூடப் பரவாயில்லை, வீட்டிலேயே குங்குமம் எளிதாகத் தயாரிப்பது எப்படி என்று நான்கைந்து வீடியோக்களும் அணிதிரண்டு பின்னால் நிற்கின்றன. 

46 நாட்களுக்கு முன்பு நாங்கள் அமெரிக்கா வந்திறங்கியபோது விமான நிலையத்தில் ஒரு கணம் பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு அழத்தொடங்கிவிட்ட எங்கள் குடும்பத்தின் புது வரவான என் பேரன் தியான், அடுத்த சில நாட்களில் என் மனைவியோடு (அதாவது தன் பாட்டியோடு) மிகச் சரளமாக இழைந்துகொள்ள ஆரம்பித்துவிட்டான். ஆனால் என்னிடம் வர மேலும் சில நாட்கள் ஆயின.. 

ஆனால் அவன் ஏதோ ஒரு திட்டத்துடன் தான் பாட்டியோடு ஒட்டிக்கொண்டான் என்று சீக்கிரமே தெரிந்துவிட்டது. முகமெல்லாம் மயக்கும் புன்னகையுடன்  கன்னத்தில் கை வைத்துக் கொஞ்சுவதுபோல் பாவனை செய்வான். கண் இமைகளை வருடுவான். திடீரென்று தலைமயிரை இழுப்பான். ஆனால்  புன்னகை மட்டும் மறையாது. இன்னும் பேச்சு வரவில்லை. ஆனால் பேச்சு மாதிரி ஏதோ ஓசை எழுப்புவான். திடீரென்று தன் பிஞ்சு விரல்களால் அவளுடைய நெற்றியிலிருக்கும் ஸ்டிக்கர் பொட்டைத் தூக்கிவிடுவான்! அதுவும், அவளுக்குத் தெரியாமலேயே! 

கையில் பிசுபிசுக்கும் பொட்டை எடுத்துக்கொண்டு அரக்கப் பரக்கக் கீழிறங்கும்போதுதான் பேரன் செய்த விஷமம் இவளுக்கு உறைக்கும். பொட்டு போனால் போகட்டும், அது அவன் வாய்க்குள் போய்விடக் கூடாதே, அதல்லவா முக்கியம்?

உடனே நான் களத்தில் இறங்குவேன். என்னைக் கண்டதும் தன் சாதனையை விவரிப்பதுபோல் விரலில் ஒட்டிக்கொண்ட பொட்டை இப்படியும் அப்படியுமாகத் திருப்பிக் காட்டுவான். ஆனால் தரமாட்டான். அதற்கு நான் வேறு மாதிரியான விலை கொடுத்தாகவேண்டும். உடனே அவனைப் பலவந்தமாகத் தூக்கிக்கொள்வேன். அதுதான் சாக்கென்று அவன் என்னுடைய மூக்குக்கண்ணாடியைக் கைப்பற்றுவான். உடனே இவள் லபக்கென்று ஸ்டிக்கர் பொட்டை மீட்டு விடுவாள். ஆனால் என் மூக்குக்கண்ணாடியை அவனுடைய குரங்குப்பிடியில் இருந்து மீட்பது அவ்வளவு சுலபமாய் இருப்பதில்லை. 

ஆனால் ஒன்று, எவ்வளவு கவனமாகக் குழந்தையைக் கையாண்டாலும், ஸ்டிக்கர் பொட்டை வசமாக்குவதற்கு அவனிடம் புதுப்புது வழிகள் இருந்ததைக் காண முடிந்தது. அது  செயற்கை நுண்ணறிவு அல்ல, இயற்கை நுண்ணறிவு தான்! 

'.... தம் மக்கள் சிறுகை அளாவிய கூழ்' என்றார் வள்ளுவர் (குறள் 64). கூழுக்கு பதில் 'ஸ்டிக்கர் பொட்டு' என்று எழுதிக்கொள்ளலாம்! மழலையின் இன்பம்தான் என்னே!

  -இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து.    

வீட்டில் குங்குமம் தயாரிக்க விரும்புவோர் கீழுள்ள இணைப்பைச் சொடுக்கவும்.  (இதை விடவும் சிறப்பான வீடியோக்கள் யூடியூபில் இருக்கலாம்). நெற்றியில் அணிந்து கொண்டால், ஸ்டிக்கர் பொட்டை விட இது அதிக நேரம் நீடிக்கிறதா என்ற தகவலையும் எனக்குத் தெரிவிக்கலாமே!

https://www.youtube.com/watch?v=S4MAzfIa5A4&ab_channel=Samayalulagam

நியூஜெர்சியில் தொலைந்த மோதிரம்

 நியூஜெர்சியில் தொலைந்த மோதிரம் 

(இன்று கிழமை வெள்ளி-7)

அமெரிக்காவில் 46 ஆவது நாள் 

(குடும்பம் ஒரு தொடர்கதை)

அமெரிக்காவில் சனி, ஞாயிறு இரண்டு நாட்களும் விடுமுறை நாட்கள் என்பதால், வெள்ளிக்கிழமை இரவு 'வீடியோ-ஆன்-டிமாண்ட்' இல் திரைப்படம் பார்ப்பது இங்கு பெரும்பாலான வீடுகளில் நடக்கும் நிகழ்ச்சி என்று கூறப்படுகிறது. ஸ்டீவன் ஸ்பீல்பர்க்-இன்  Opera Remake ஆன The Westside Story  பார்த்துவிட்டு, அரதப் பழசானாலும் சுவை குறையாத (எம்ஜிஆர் படம் போன்ற)          Makenna’s Gold இன் கடைசிப் பகுதியைப் பார்த்துவிட்டு,  ஏற்கெனவே கொஞ்சம் பார்த்து வைத்திருந்த  The Crazy Rich Asians என்ற படம் பார்க்க உட்கார்ந்தபோதுதான் மணியைப் பார்த்தேன். நியூஜெர்சியில் நேரம் 27-5-2022 வெள்ளிக்கிழமை இரவு 10.30! 

இன்னும் ஒருமணி நேரத்தில் இன்றைய வலைப்பதிவை எழுதி வெளியிட்டாக வேண்டும்!  நேற்றுவரை விடாமல் தினம் ஒன்று வீதம் 45 பதிவுகள் எழுதியாயிற்று. இன்று எழுதவேண்டியது 'அமெரிக்காவில் எனது 46ஆவது நாள்' என்னும் பதிவு. 

'என்னடா மதுரைக்கு வந்த சோதனை' என்று ஒரு படத்தில் வருமே, அதே எண்ணம் தான் எனக்கும் வந்தது. எதைப் பற்றி இன்று எழுதுவது? இந்த நிமிடம் வரை ஒன்றும் தோன்றவில்லை. மீதிப் படத்தை நாளை பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று (அனுமதி கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்டு)  மாடிக்கு விரைந்தேன். அங்குதான் எனது கணினிக்கு அறை ஒதுக்கிக் கொடுத்திருந்தாள் என் (மூத்த) மகள். 

என்னுடையது லெநோவா மடிக்கணினி. அதிகம் பழசில்லை, வெறும் ஏழெட்டு வருடம்தான் ஆகியிருக்கும். எருமைக் கனம் என்றாலும் நல்ல உழைப்பாளி. என்னுடைய எல்லாப் புத்தகங்களுமே இதில் தான் எழுதி அச்சுக்கும் புஸ்தகாவுக்கும் அமேசானுக்கும் போனவை. என்னுடைய எல்லா மொழிபெயர்ப்பு நூல்களும் இதில் தான் பிரசவமானவை. இவ்வளவு ஏன், நேற்றுவரை நான் எழுதிய 45 வலைப்பதிவுகளும் இதில் எழுதியவையே. 

எனவே அதிர்ஷ்டமான அந்த மடிக்கணினியை மேசைமேல் வைத்து, தட்டத் தொடங்கினால் எழுதவேண்டிய விஷயம் எங்கிருந்தாவது கிடைத்துவிடும் என்று நம்பினேன். மனித வாழ்க்கையே ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில்தானே நடந்துகொண்டிருக்கிறது!

கருவியை 'ஆன்' செய்ய வலது கரத்தை நீட்டியபோதுதான் அந்த அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. வலது கை இரண்டாவது விரலில் இருந்த மோதிரத்தைக் காணவில்லை! பயந்துவிடாதீர்கள், வெறும் தங்க மோதிரம்தான்! 

சில (அல்லது பல) ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எங்கள் திருமண ஆண்டுநிறைவுநாளில் எனக்கு அணிவிக்கப்பட்ட மோதிரம் அது. இரண்டு கைகளின் பத்து விரல்களும் கோர்த்த மாதிரியான வடிவமைப்புடன் அப்போது அழகாகவே இருந்தது அந்த மோதிரம்.

சாப்பிடும்போது மட்டும் அதை இடது கைக்கு மாற்றிக்கொள்ளுவேன். இல்லையெனில் வேகமாகத் தேய்ந்துவிடுமே!  புதிதாக வாங்கிக்கொடுக்க நமக்கு  மாமனாரா இருக்கிறார்? ஆனாலும் அந்த மோதிரம் நாளடைவில் இளைத்துக்கொண்டே வந்து இப்போது குஷ்பு மாதிரி ஆகிவிட்டிருந்தது. வாங்கிய புதிதில் அது நிச்சயம் வட்டமாகத்தான் இருந்தது. நான்தானே பார்த்து வாங்கினேன்! அதன்  இப்போதைய வடிவத்தை வர்ணிக்க வார்த்தைகளே இல்லை. அந்த மோதிரம் தான் இப்போது காணவில்லை! 

எங்கே போயிருக்கும்?

காலையில் இருந்து வீட்டைவிட்டு எங்கும் போகவில்லை. காலையில் இட்லி சாப்பிடும்போது கைமாற்றி அணிந்துகொண்டேன். கை கழுவியபின்பு மீண்டும் வலது கையில் அணிந்தது நினைவிருக்கிறது. குளிக்கும்போது நழுவியிருக்க வாய்ப்பு இருக்குமோ? குளியல் தொட்டியைப் பார்த்தாயிற்று. இல்லை! சட்டைகளை இஸ்திரி செய்தேனே அப்போது நழுவியிருக்குமோ? அந்த இடத்தையும் துழாவினேன். இல்லை! மடித்துவைத்த துணிமணிகளுக்குள்  சிக்கியிருக்குமோ? அங்கும் இல்லை. 

ஒருவேளை...இரண்டுமணி நேரத்துக்கு முன்பு  நியூ ஜெர்சியில் இருக்கும் ஃபார்லே டிக்கின்சன் யூனிவர்சிடி வளாகத்தில் நடைபயின்றபோது தவறி யிருக்குமோ? அவ்வளவு பெரிய நிலப்பரப்பில் இந்தக் குட்டி மோதிரத்தை எப்படிக் கண்டுபிடிப்பது?

மனம் ஒரு குரங்கு என்பார்கள். என் மனம் மட்டும் விதிவிலக்கா? அந்த மோதிரத்தின் இன்றைய விலை என்னவாக இருக்கும் என்று கணக்குப் போட்டது. சென்னையில் இன்றைய தங்கம் விலை எவ்வளவு என்று பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போது நெட் போய்விட்டது. சில நிமிடங்களில் மீண்டும் வந்துவிட்டது. "கிடைத்து விட்டதா, இல்லையா?" என்றுகீழிருந்து கேட்ட தடிமனான குரல் யாருடையதாக இருக்கும் என்று நீங்களே அனுமானிக்கலாம். 

மோதிரம் தவறியதை விட, இன்றைய வலைப்பதிவு தவறிவிடுமே என்பதுதான் என் முக்கியக் கவலையாகி விட்டது. 45 நாள் விடாமல் எழுதியிருக்கிறேன். 150 நாளாவது விடாமல் எழுதவேண்டும் என்பது என் திட்டம். அதில் ஓட்டை விழுந்துவிடுமா?

இம்மாதிரி தருணங்களில் அரவிந்த அன்னை சொல்லிக்கொடுத்த வழிமுறையை நான் பின்பற்றுவது வழக்கம். அதை இன்றும் செய்தேன். 

அதாவது, நாம் செய்த தவறை உணர்ந்து, மன்னிப்பு கேட்பதுதான் அந்த வழி. இங்கு நான் இரண்டு தவறுகள் செய்திருந்தேன். ஒன்று, மோதிரத்தைப் பத்திரமாக வைக்கத் தவறிவிட்டேன். அதற்காக அந்த மோதிரத்திடம் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டேன். இரண்டாவது தவறு, இன்று எழுதவேண்டிய வலைப்பதிவை இவ்வளவு நேரம் தாமதித்தது. .அதற்காக என் மடிக்கணினியிடம் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்வதற்காக, மவுஸ் மீது கைவைத்தேன். அப்போது கையில் ஏதோ கீறுவதுபோல உணர்ந்தேன். ஆஹா, கிடைத்துவிட்டது காணாமல் போன என் மோதிரம்!     

விஷயம் இவ்வளவுதான். அண்மையில் என் மகன் எனக்குப் புதியதொரு மடிக்கணினி வாங்கிக் கொடுத்திருந்தார். பழையது எருமை கனம் என்றால் இது மயில் இறகு மாதிரி மெல்லியது. பொறாமை -13 என்று பெயர். (HP-ENVY-13") அதில் தொடுதிரை இருந்ததால் வெளிப்புற மவுசுக்கு வேலையில்லை. ஆகவே வழக்கமாகப் பயன்படுத்தும் மவுஸ் மேசையின் ஓர் ஓரத்தில் ஒதுங்கிவிட்டது. அதன் ஒரு பக்கத்தில் இந்த மோதிரம் நழுவி, நல்ல வேளை,  அங்கேயே நின்றுவிட்டிருக்கிறது!

மவுசுக்கு நன்றி தெரிவித்தேன். இரண்டு விஷயங்களுக்காக. ஒன்று,
தொலைந்த  மோதிரம் கிடைத்தற்காக. இன்னொன்று,  இன்று வலைப்பதிவிற்குத் தலைப்புக்  கொடுத்ததற்காக!

"இனிமேலாவது பொருள்களை ஒழுங்காக வைத்துக்கொள்ளவேண்டும். சொல்வதைச் சொல்லிவிட்டேன்" என்று ஒரு குரல் கீழிருந்து கேட்கிறது. யாருடையதாக இருக்கும் என்று உங்களுக்கா சொல்லவேண்டும்?

-இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து..

‘தவம்’ செய்து அமெரிக்காவில் தமிழ் வளர்க்கும் அனிதா ராஜேஷ்

‘தவம்’ செய்து அமெரிக்காவில் தமிழ் வளர்க்கும் 

அனிதா ராஜேஷ் 

(இன்று கிழமை வியாழன்-7)

அமெரிக்காவில் 45ஆவது நாள் 

(விட்டுப்போன கட்டுரைகள்) 

இணையம் தொடங்கிய காலத்திலிருந்தே தமிழில் மின் இதழ்கள் பல தொடங்கப்பட்டு இயங்கி வந்துள்ளன. ‘அம்பலம்’ என்ற இதழை சுஜாதா சென்னையிலிருந்து தொடங்கியதாக நினைவு.  பிறகு மாலன் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டார் என்று எண்ணுகிறேன். 

வடிவமைப்பு  போன்ற ஆடம்பரங்களைப் பற்றிய  கவலையில்லாமல் நீண்ட நாட்களாகத்  தொடர்ந்து வரும்  வார இதழ்,  கனடாவில் இருந்து வரும் ‘திண்ணை’ ஆகும்.  ஏராளமான ஆய்வுக்கட்டுரைகள் அதில் இடம் பெற்றுள்ளன.

அச்சு இதழ்களில் விகடன் குமுதம் கல்கி போன்று தரமான இணைய வார இதழாக வெளிவந்து கொண்டிருக்கிறது,  ‘சொல்வனம்’.  இதுவரை 271 இதழ்கள் வெளியாகியுள்ளன. பிரபல எழுத்தாளர் இரா முருகனின் ‘மிளகு’  நாவல் இதில்தான் தொடர்கதையாக வந்து கொண்டிருக்கிறது. 

DTP இல் பயிற்சி உள்ள நண்பர்கள் பலர் ஆர்வமிகுதியால் இணைய இதழ்கள் தொடங்குவது தமிழில் வாடிக்கையாக உள்ளது.  BLOG என்னும் வலைப்பதிவில்  அனுபவமுள்ள நண்பர்கள்  பலபேர் இணைய இதழ்களை நடத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  நிறைய கனவுகளோடு, அழகான வடிவமைப்போடு,  அச்சு இதழ்களையே  தோற்கடிக்கும்  அளவுக்குத் தரமானதாக  ஆரம்பித்து,  வைட்டமின் ‘ப’ காரணமாக  நின்றுபோன இணைய இதழ்களில் ‘காகிதப் படகு..’ பெ.கருணாகரனின் ‘கல்கோனா’ வும் ஒன்று.

வங்கியிலிருந்து ஓய்வு பெற்றவர்களும்,   ‘ஒருமனம் கொண்ட இருவர்’
என்னும் பட்டப்பெயருக்கு உரியவர்களும், இளமை முதலே  எழுத்துச் சுடரை இதயத்தில் ஏந்தியவர்களுமான  சுந்தரராஜன் - கிருபாகரன் ஆகிய நண்பர்கள் சென்னையிலிருந்து ‘குவிகம்’ என்ற இலக்கிய அமைப்பை நடத்திவருகிறார்கள். அதன் முக்கிய அம்சம் ‘குவிகம் மின்னிதழ்’ ஆகும். நவம்பர் 2013 முதல் வெளியாகிக் கொண்டிருக்கும் ‘குவிகம்’ ஒரு மாத மின்னிதழாகும்.

‘விருட்சம்’ என்ற இலக்கியப் பத்திரிகையை  40 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தொடர்ந்து நடத்திவரும்  சந்திரமௌலி என்னும் அழகிய சிங்கர்,  அதையே ‘நவீன விருட்சம்’  என்ற பெயரில் இணைய நாளிதழாக- கதை கட்டுரை கவிதை என்ற பல்வேறு அம்சங்கள்  கொண்டதாக இப்போது வெளியிடுகிறார்.     

இதுவரை சொன்ன இதழ்கள் எல்லாவற்றையும் நடத்துபவர்கள் வயதிலும் வாழ்க்கையிலும் பத்திரிகை துறையிலும் அனுபவம் மிக்கவர்கள். ஆனால் திருமணமான கையோடு, கல்வி ஒன்றே துணையாக,  இதயத்தின் சிந்தனை வளம் ஒன்றே வழிகாட்டியாக,  அமெரிக்க மண்ணில் குடியேறி,  வழக்கமான அமெரிக்கக் கனவுகளைத் துரத்துவதற்கு பதிலாக, தமிழ்க் கனவுகளைத் துரத்திக்கொண்டு, சற்றும் அனுபவமில்லாத பத்திரிகை துறையில் இணையவழியில் நுழைந்து, சாதனை படைத்துக் கொண்டிருக்கும் இளநங்கை தான் அனிதா  ராஜேஷ் அவர்கள்! 

அட்லாண்டாவில் இருந்து அவர் 33 வாரங்களாக நடத்தி வரும் வாரப்பத்திரிக்கை தான் “தவம்”.  அந்தப் பெயருக்கே ஒரு சிறந்த காரணம் இருக்கிறது. ‘TA’mil ‘VA’sipin ‘M’anam - 'த'மிழ் 'வா'சிப்பின் 'ம'ணம்  என்பதிலுள்ள முதல் எழுத்துக்களைச் சேர்த்து TA-VA-M ‘தவம்’ என்று தன் இதழின் பெயரை அமைத்திருக்கிறார் அனிதா ராஜேஷ். 

வாரந்தோறும் வெள்ளிக்கிழமையன்று வெளியாகும் தவம் இதழின் மேல் அட்டையை அழகாக வடிவமைத்துக் கொடுப்பவர்கள் யார் தெரியுமா? பள்ளியில் பயிலும் அவருடைய இரண்டு பெண்குழந்தைகளான ரஜிதாவும் ரஷ்மிதாவும் தான்!  

ஒரு குக்கர் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம் என்பதனால்,  மே 20, 2022 தவம் இதழை ஒரு புரட்டல் புரட்டிவிட்டு அனிதா ராஜேஷின் கதையைப் பார்ப்போமா?

மொத்த பக்கங்கள் 143 என்பதே ஒரு பெரிய சாதனைதான்! இத்தனை பக்கங்களுக்கு ‘கண்டெண்ட்’ - உள்ளடக்கம்- பலரிடமிருந்தும் கேட்டுப் பெறுவதும், வெவ்வேறு ஃபார்மட்களில் வரும் கோப்புகளைச் சீராக்கி வேர்டு ஃபைல் ஆக்குவதும்,  பின்னர் வகைப்படுத்தி மேலேற்றுவதும் என்னதான் பி. ஈ.(EEE ) படித்து, மெப்கோ ஷ்லெங்கில் எம். ஈ. முடித்து, ஐஐடி சென்னையில் பி. எச்டி. முடித்திருந்தாலும் சாதாரண வேலையா என்ன?

எம்.ஈ.  முடிக்கும்போதே ஐஏஎஸ். தேர்வையும் எழுதி, முதல் முயற்சியிலேயே  முதல் மற்றும் முக்கியத் தேர்வுகளில் வெற்றி பெற்றும், அந்தப் பணியிலுள்ள எதிர்காலச் சிரமங்களைக் கருத்தில்கொண்டு பெற்றவர்கள் எழுப்பிய கவலையினால்  நேர்முகத் தேர்வை அனிதா புறக்கணிக்கவேண்டியக் கட்டாயம் ஏற்பட்டது. அதன் பிறகே ஐ.ஐ.டி.யில்  கம்ப்யூட்டர் துறையில் பி.எச்டி. க்குப் போனார். (IIT Madras - research in Speech and Image Processing of Indian Languages using Artificial Neural Networks). 

ஆச்சரியம் என்னவென்றால், தமிழ்நாட்டிலுள்ள 80 சதவீதம்  மாணவர்களைப் போன்றே இவரும் ஆங்கிலவழிக் கல்விதான் பயின்றவர்!  தமிழோடு இருந்த தொடர்பு வாசிப்புடன் கூடிய பேச்சு மொழி மட்டுமே. 

சிறிது காலம் ஆசிரியப் பணி, ஐஐடி-யில் ஆய்வுப் பணி என்று இருந்தவருக்கு மனமொத்த இளைஞரான ராஜேஷுடன் திருமணம் நடந்தது. கணவருக்கு அமெரிக்காவில் வேலை என்பதால் அவருடன் இவரும் விமானம் ஏறினார். (அதற்கும் முன்பே தன் ஆய்வறிக்கையைச் சமர்ப்பிக்கவென அனிதா இருமுறை அமெரிக்கா வந்துசென்றது குறிப்பிடத்தக்கது). கனெக்டிகட், விஸ்கான்சின், நியூ ஜெர்சி, ஹூஸ்டன் என்று மாறிக்கொண்டே இருந்தவர்கள் இப்போது 2018 முதல் அட்லாண்டாவில் வசித்து வருகிறார்கள்.

அளவான குடும்பம். இரண்டு அழகான பெண்குழந்தைகள்.  மனைவியின் சிந்தனைச் சுதந்திரத்தில் தலையிடாத அன்பும் புரிதலும் கொண்ட துணைவர். இன்பமாக வாழ்க்கையைக் கழிக்கவேண்டிய வயதில் அனிதா ‘தவம்’ புரியவேண்டிய அவசியம் தான் என்ன?

அவரே சொல்கிறார். (அலைபேசி/வாட்ஸ்அப் வழியில் எடுத்த  பேட்டி):

அம்மாவின் புத்தக வாசிப்பு பழக்கமே என்னுள்ளும் புகுந்திருக்கிறது.  பள்ளி,  கல்லூரியில் ஆங்கிலவழிப் பாடம் என்றாலும்,  ஆங்கிலக் கலப்பில்லாமல் தமிழ் பேசித் திரிந்த நாட்கள் உண்டு!  மேலும் என் குழந்தைகளுக்குத் தமிழ் போய்ச் சேர வேண்டுமே என்ற சுயநலமே என் தமிழ் மீதான  ஈடுபாடாக  வெளிப்படுகிறதோ என்ற ஐயம் எனக்கு உண்டு!

கேள்வி:   தமிழில் உங்கள் முதல் எழுத்து அல்லது பேச்சு எப்போது வெளிப்பட்டது?    

பள்ளியில் படிக்கும்போது விகடனுக்குக் கவிதை எழுதி அது பிரசுரமானது உண்டு.  2020இல் என் முதல் சிறுவர்கள் நூல் ஆய்வு அட்லாண்டா தமிழ்ச் சங்கத்தில் வெளியானது.  ஜூலை 2020இல்  ஃபெட்னா - வட அமெரிக்கத் தமிழ்ச் சங்கக் கூட்டமைப்பு- அதில் பேசியது என் முதல் பட்டிமன்றப் பேச்சு.  2020இல் நான் எழுதிய 12 சிறுகதைகள் பரிசு பெற்றன.  அதே ஆண்டு என் கவிதை தொகுப்பு அமேசான் கிண்டில்  மூலமும் அடுத்த ஆண்டு 'வல்லினச் சிறகுகள்' நடத்திய போட்டியில் மூன்றாம் பரிசு பெற்று அச்சிலும் வெளியானது. 2021இல் ஃபெட்னா வின்  ஓவியப் போட்டி மற்றும் சிறுகதைப் போட்டியில் பரிசு பெற்று நேஷனல் சாம்பியன்ஷிப் வென்றேன்!

இதே போட்டிக்கு என் மகள்கள் இருவரும் தத்தம் வயதுப் பிரிவில் ஆங்கிலத்தில் கவிதை, கதை எழுதி அவர்களே அதைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்து ஓவியம் வரைந்து அனுப்பிப் பரிசு பெற்றது என் வெற்றியை விட மகத்தானது!

கேள்வி:  கையெழுத்துப் பத்திரிக்கை நடத்திய அனுபவம் உண்டா?

இல்லை!  ஆனால், 2015-16 இல்  இங்குள்ள தமிழ்ச் சங்கத்தின் தன்னார்வலராகப் பணியாற்றியபோது,  ஆங்கில மொழியில் உள்ளதுபோல் தமிழ் வாசிப்பை மேம்படுத்துவதற்காக Level-wise, Age-wise reading Content in Tamil  ஏற்படுத்த முயன்றேன், முடியவில்லை. 

அந்த எண்ணத்தைச் செயல்படுத்த வேண்டும் என்ற உந்துதல் தான் என்னைத் தவம் இதழைத் தொடங்க வைத்தது. ஆனால் இது சிறுவர்களுக்கான பத்திரிகை என்று எண்ணிவிட வேண்டாம்.  தமிழ் பயில விரும்பும் மாணவர்களுக்கு வயது வாரியான கதை கட்டுரை கவிதைகளை பொறுக்கி எடுப்பதற்கு வசதியாக ஒரு தளம் உருவாக்கவே இந்த இதழை நான் நடத்துகிறேன்.  மூன்று அல்லது நான்கு ஆண்டுகளில் சுமார் 150 முதல் 200 இதழ்கள்  வெளியாகிவிடும்  அல்லவா?  அவற்றிலிருந்து நிச்சயமாக 300 முதல் 500 வரை நல்ல எழுத்துக்கள் எனக்குக் கிடைக்கும்.  வயது வாரியாக வகைப்படுத்தி  மின்நூல்களாக வெளியிடுவதன் மூலம் என் உள்ளக் கிடக்கை நிறைவேறும் என்று நம்புகிறேன். 

ஆசிரியர் குழு அமைத்தால்  என்னுடைய நோக்கம் சிதறி விடுமோ என்ற அச்சத்தினால் தான்  தனி ஒருத்தியாக ஈடுபடுகிறேன்.  என் குடும்பமும் கணவரும் எனக்கு உறுதுணையாக இருக்கிறார்கள்.  ஆனால் நண்பர்கள்தான் அவ்வப்பொழுது அச்சமூட்டுவார்கள். வார இதழ் என்றால் வேலை அதிகமாயிற்றே, திரும்பிப் பார்ப்பதற்குள் வெள்ளிக்கிழமை வந்து விடுமே என்று என் மீதான நியாயமான கவலையை அவர்கள் வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அந்த கவலையே என்னை எதிர்நீச்சல் போட வைக்கிறது. 

கேள்வி: தவம் இதழின் கட்டமைப்பு பற்றி கூறுங்களேன்?

2021 அக்டோபர் 3 இல் நடந்த இரண்டாவது சிலப்பதிகார மாநாட்டில் எனக்குப் 'பெருந்தமிழர் விருது' வழங்கப்பட்டது. அது என்னைத் தமிழ்ச் சமூகத்திற்கு இன்னும் நிறைய செய்யவேண்டும் என்கிற உந்துதலைத் தந்தது. என்னை ஈன்றெடுத்த தாயின் பிறந்த தினம் அக்டோபர் 4.  அப்போதுதான் முதல் தவம் வார இதழை அமேசான் கிண்டிலில் உருவாக்கும் எண்ண விதை என்னுள் விழுந்து, பத்தே நாளில் முதல் தவம் இதழ் அக்டோபர் 15, 2021 அன்று வெளியிடப்பட்டது.    

ஒவ்வொரு இதழிலும் தலையங்கம் உண்டு.  தவிர 25 பிரிவுகளில் எழுத்துக்கள் இடம் பெற வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன். 

சங்க இலக்கியம், நவீன இலக்கியம், மொழிபெயர்ப்பு இலக்கியம்,  அறிவியல் தமிழ், சிறுவர் இலக்கியம், தமிழர் பாரம்பரியம்  என்ற பிரிவுகள் முக்கியமானவை.  முந்தைய இதழைப் படித்தவர்கள் தரும்  பின்னூட்டத்தை ‘பாராட்டு-குட்டு’  என்ற பெயரிலும்,  உலகம் முழுவதிலும் தமிழுக்காக நடத்தப்படும் போட்டிகளை ‘போட்டித்  தகவல்கள்’  என்ற பிரிவிலும்  வெளியிடுகிறோம்.  தவிர சிறுகதை கட்டுரை கவிதை தொடர்கதை ஓவியம் நகைச்சுவை நூல் அறிமுகம் மற்றும் நூல் விமர்சனம் ஆகிய பிரிவுகளும் இடம்பெறுகின்றன.. 

கேள்வி: பெரும்பாலான இணைய இதழ்கள்,  இணையதளத்தின் மூலம் வெளியாகின்றன.  தவம் இதழ் மட்டும் கிண்டில் மூலம் தானே வெளியாகிறது!  என்ன காரணம்?

கிண்டில்  மூலம் வெளியாவதால், பக்க வடிவமைப்புக்கு நான் நேரம் செலவழிக்க வேண்டியதில்லை.  கிண்டிலுக்கே  உரிய அழகியல் அம்சங்கள் தானாகவே தவம் இதழுக்குக்  கிடைத்துவிடுகின்றன. மேலும் வலைத்தளப் பதிவிற்குச்   செலுத்துவது போல் கிண்டிலுக்கு ஆண்டு கட்டணம் செலுத்த வேண்டியதில்லை. வலைத்தளம் எப்போது வேண்டுமானாலும் மூடப்படலாம்.. ஆனால் கிண்டில்  அதிக ஆயுள் கொண்டது.  

மிக மிக முக்கியமான அம்சம்,  கிண்டிலில் விளம்பரங்கள் கிடையாது!  கவனச்சிதறல் இல்லாமல் குழந்தைகள் முதல் பெரியோர் வரை அனைவரும் படிக்க முடியும் !

கேள்வி: ஆனால் கிண்டிலில் படிப்பதற்கு என்று தனியாகக்  கட்டணம் இருக்கிறதே !

அது உண்மைதான்.  கிண்டிலில் நாம் வைக்கும் எல்லா புத்தகங்களுக்கும் ஒரு விலை குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.  அந்த வகையில் தவம் இதழின் விலை 99 ரூபாய்.  ஆனால் அதை இலவசமாகவே நீங்கள் படிக்க முடியும், எப்படித் தெரியுமா?

 

தவம் இதழ்  வாராவாரம் வெள்ளிக்கிழமை வெளியாகிறது.  அதை உடனே வெள்ளி சனி ஞாயிறு ஆகிய மூன்று நாட்களில்,  உங்கள் அலைபேசியில், அல்லது  டேப்லெட்டில் அல்லது  லேப்டாப்பில்  ஏற்கனவே நீங்கள் இறக்கி வைத்துள்ள ’கிண்டில் ஆப்’ பில் Download for Free என்று க்ளிக்கினால் போதும்! (உங்கள் வாட்ஸ் அப் நம்பரை மின்னஞ்சல் செய்தால், இதற்கான லிங்க்கை வாராவாரம் நானே அனுப்பிவைப்பேன்),

அந்த மூன்று நாட்களைத் தவறவிட்டுவிட்டால், கிண்டிலுக்குள் நேரடியாக நுழைந்து, tavam என்று search செய்தால் எல்லா தவம் இதழ்களையும் பார்வையிடலாம். வேண்டுவதை உங்கள் kindle unlimited சந்தா மூலம் படித்துக்கொள்ளலாம்! 

கேள்வி: ஒவ்வோர் இதழும் எவ்வளவு பக்கம் இருக்க வேண்டும் என்று ஒரு கணக்கு வைத்திருக்கிறீர்களா?   

சராசரியாக 140 பக்கமாவது வருகிறது. குறைந்தது 120 அதிகபட்சம் 170. (5 mb முதல் 30 mb அளவு). 

கேள்வி:  யார் வேண்டுமானாலும்  படைப்புகளை அனுப்ப முடியுமா?  எப்படி அனுப்புவது?

தவம் இதழின் நோக்கங்களை ஏற்கனவே சொல்லியிருக்கிறேன்.  அதற்கு ஏற்ற வகையிலான எழுத்துக்களை வரவேற்கிறேன்.  உங்கள் கதை கட்டுரை கவிதைகளுடன் நீங்களே ஓவியம் வரைந்தும் அனுப்பலாம்.  தமிழ்க் குழந்தைகளுக்கான  தொண்டாக இதை நீங்கள் கருத வேண்டும். 

படைப்புகளை   tavam.emagazine@gmail.com  என்ற முகவரிக்கு அனுப்ப வேண்டும்.  யூனிகோடில்,  லதா ஃபாண்டில், எம்எஸ் வேர்டு கோப்பாக அனுப்ப வேண்டும்.  பிடிஎஃப் அனுப்பக்கூடாது.  வேறு ஐயங்கள் இருந்தால் இதே முகவரியில் தொடர்பு கொள்ளவும். 

கேள்வி:  இதுவரை 33 தவம் இதழ்கள் வெளியாகி உள்ளன.  உங்களை ‘தவம்’ செய்ய தூண்டியவர்களில் முக்கியமாக யாருக்காவது நீங்கள் நன்றி சொல்ல வேண்டியிருக்கிறதா? 

நிச்சயமாக! 

என்னை ‘தமிழே அமுதே’வில் நூலாய்வு செய்ய முதன்முதலில் தூண்டிய ஜயசாரதி முனுசாமி அண்ணாவிற்கு என் நன்றி. என்மகள்கள்தான் 'தவம்' உருவாக அதிமுக்கியக் காரணம். அவர்கள் என்னிடம் தங்களின் சிறுவயது முதல் கேட்ட தமிழ் சார்ந்த கேள்விகளுக்கான விடையே 'தவம்' வார மின்னிதழ்! அவர்களுக்கும் என் நன்றி.

 ****

‘மதுரை மருக்கொழுந்து வாசம்’ என்று ஒரு பாடல் உண்டு.  மதுரைக்காரரான அனிதா ராஜேஷின் ‘தவம்’ அந்த மருக்கொழுந்து வாசத்தை அமெரிக்காவில் வாரந்தோறும் பரப்பிக்கொண்டு வருகிறது.  அகிலம் முழுவதும் அந்த வாசம் பரவட்டும் என்று வாழ்த்துகிறோம்!

 - இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து. 

(1) திண்ணை வார இதழ் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்.   

(2) சொல்வனம் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்.   

(3) நவீன விருட்சம் தினசரி இதழ் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்.   

(4) குவிகம் -மின்னிதழ் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்.    

(5) 'தவம்' இதழை அமெசானில் காண இங்கு சொடுக்கவும்.    

தாடிகள் இல்லையடி பாப்பா!

 தாடிகள் இல்லையடி பாப்பா!

(இன்று கிழமை புதன் -7)

அமெரிக்காவில் 44ஆவது நாள் 

(அட்லாண்டிக் கடலோரம்)

9/11 எனும் இரட்டை கோபுரத் தாக்குதல் நிகழ்வுக்குப் பிறகு அமெரிக்காவில் தாடி வைத்தவர்கள் மீது ஒரு சந்தேக கண் விழுந்து விட்டதாம். தாடி வைத்தவர்களைக்  குறிவைத்துப்  பல இடங்களில் தாக்குதல் நடந்ததும் உண்டாம். அமெரிக்காவில் வாழும் நமது சீக்கிய நண்பர்களும் சிறிதுகாலம் இதனால் பிரச்சினையைச் சந்தித்து இருக்கிறார்களாம். 

ஆனால் இப்பொழுது தாடிகள் மீது குறிப்பாக எந்தவிதமான  எதிர்ப்பு உணர்ச்சியையும்  அமெரிக்கப் பத்திரிகைகளில் காண முடிவதில்லை. இருந்தாலும் தாடி வைப்பவர்களின் எண்ணிக்கை அமெரிக்காவில் குறைந்து கொண்டே வருவதாகத் தெரிகிறது. விமான நிலையங்களில் வந்தேறிகளையும் வெளியேறிகளையும் பார்க்கும்போதே தாடி தனது ஆதரவாளர்களைப் பெரிதும்  இழந்துவிட்டது தெரியும்.

தமிழின் அடையாளமாக விளங்கும் திருக்குறளை எழுதிய திருவள்ளுவரின் அடையாளம்  தாடி. ஆனால் கம்பனுக்கு தாடி இல்லை.   நோபல் பரிசு பெற்ற வங்கமொழிக் கவிஞர் தாகூர் தாடி  வைத்தவரே. ஆனால்   பாரதியும் பாரதிதாசனும் தாடி வைத்துக் கொள்ளவில்லை.  வாலியும் அப்துல் ரகுமானும் தாடி வைத்துக் கொண்டனர் ஆனால் கண்ணதாசனிடம் அது இல்லை. “தாடிகள் எல்லாம் தாகூரா, மீசைகள் எல்லாம் பாரதியா?” என்று கேட்ட  வைரமுத்து தாடியுடன் காட்சி தந்ததில்லை.

வயது மூப்பின் காரணமாகவும்,  இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வு வாழவேண்டும் என்ற உந்துதலை முன்னிட்டும்  தானாக வளரும் தாடியை மழிக்காமல் இருப்பவர்கள் பலர் உண்டு. 

என் கல்லூரிப் பருவத்தில் என்னைக் கவர்ந்த தாடி, பித்துக்குளி முருகதாஸ் அவர்களுடையது. (அவர் நடத்திய, இராணிப்பேட்டை அருகில் இருந்த வாலாஜாப்பேட்டையில்  அமைந்த ‘தீனபந்து ஆசிரமம்’ என்ற அறச்சாலையில் சிறிதுகாலம் நான் மாணவர்களுக்குப் பாடம் எடுத்ததுண்டு). தாடியும் ஹார்மோனியமும் இல்லாத பித்துக்குளியாரைக் கண்ணால் காண முடியுமா?

எனக்கு அண்மையில் பழக்கமான வாஷிங்டன் டி.சி. நண்பர் ஒருவர்- திருப்புகழைக் கரைத்துக் குடித்தவர்- பன்னாட்டுப் பயண அனுபவங்கள் கொண்டவர்- எழுத்தால் விவரிக்க  இயலாத வடிவமைப்பைக் கொண்டதொரு  வெண்தாடியால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருப்பதை வியப்போடு பார்த்தேன். அதன் இரகசியத்தை அவரே ஒருநாள் போட்டு உடைப்பார் என்று எதிர்பார்க்கிறேன்.

சென்னையில் என்னோடு பழகிய தாடிகளில் சிறப்பானதாக நான் கருதுவது ‘ஜ’ என்ற நண்பரின் வெண்ணிறக் குறுந்தாடிதான். அவரது நிறத்திற்கும் உயரத்திற்கும் அது அழகூட்டுவதாகவே நண்பர்கள் கருதுகிறார்கள்.  இன்னொரு ‘ச’ என்ற நண்பரும் அழகான குறுந்தாடி வைத்திருக்கிறார்.   (திமுக என்ற கட்சியின் ஆரம்ப நாட்களில் ‘குறுந்தாடி’ நெடுஞ்செழியன் என்றே ஒருவர் அழைக்கப்பட்டார்). நரைத்த கூந்தலைச் சாயம் பூசிக் கருமையாக்கும் சிரமத்திலிருந்து ஓரளவு தப்புவதற்காக முயன்றவர்களே வெண்குறுந்தாடி வேந்தர்கள் ஆனார்களோ?  

இன்று பிளேடும் ஷேவிங் கிரீமும் விற்கும் விலையில், அனைவரும் தாடி வளர்க்கவேண்டும் என்று தமிழகத்தில் சட்டம் கொண்டுவந்தாலும் வியப்பில்லை. ஆனால் தாடி வளர்ப்பதெனபது அவ்வளவு சுலபமான காரியமில்லை என்பதே என் அனுபவம்.

பணியில் இருக்கும்போது இரண்டு நாட்களுக்கு ஒருமுறையாவது முகச்சவரம் வேண்டியிருக்கும். ஓய்வு பெற்றபின் சற்றே அலட்சியம் தோன்றிவிடும். முக்கிய வேலையாக வெளியில் செல்லும்போது மட்டுமே தேவைப்படும். அந்தக் குறுகிய காலத் தேவையையும் நிறைவேற்றாமல் இருக்கும் மனவலிமை கொண்டவர்களால் மட்டுமே தாடி வளர்க்க இயலும். 

அதிலும் முதல் பத்து நாட்கள் மழிக்கப்படாத முகரையின் சுயரூபத்தைக் கண்ணாடியில் காண்பது, பலவீனமான மனம் படைத்தவர்களுக்கு மிகவும் கடினமே. உடனே கை பரபரக்கும்.  மழிப்பானைத் தேடும்.   இல்லத்தில் இருக்கும் வாழ்க்கைத்துணையால் இதுபற்றி எடுக்கப்படும் முடிவே இறுதியானதாக இருக்கும். நான் ஏன் தாடி வைக்க முடியவில்லை என்று புரிகிறதா? 

இன்னும் எழுதிக்கொண்டே போகலாம். ஹாரி பாட்டரில் வரும் தாடிகளைப் போல அது நீண்டுவிடும்.  வள்ளுவரோடு நிறுத்திக்கொள்கிறேன்:

வள்ளுவருக்குக் கூந்தல் மீது அதிக நாட்டம் உண்டு போலும். மூன்று குறள்கள் உடனே நினைவுக்கு வருகின்றன. இன்னும் ஏதாவது குறள் இருக்கிறதா என்று கூந்தலைப் பிய்த்துக்கொண்டு ஆராய்ந்தவர்கள் கூறலாம்.

மழித்தலும் நீட்டலும் வேண்டா உலகம்

பழித்தது ஒழித்து விடின் (280)

தலையின் இழிந்த மயிரனையர் மாந்தர்

நிலையின் இழிந்தக் கடை (964)

மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார்

உயிர் நீப்பர் மானம் வரின். (969)

• இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து.

பள்ளிகளில் துப்பாக்கி சூடு - அமெரிக்காவில் நடப்பது என்ன?

 பள்ளிகளில் துப்பாக்கி சூடு - அமெரிக்காவில் நடப்பது என்ன?

(இன்று கிழமை செவ்வாய்-7)

அமெரிக்காவில் 43 ஆவது நாள்

(அட்லாண்டிக் கடலோரம்)

ஒவ்வொரு தேர்தலின் போதும் தமிழ்நாட்டில் எதிர்க் கட்சியாக இருக்கும் அரசியல் கட்சி, மதுக்கடைகளை ஒழிப்போம் என்று வாக்குறுதி அளிப்பது வழக்கம். அதே கட்சி வெற்றி பெற்று ஆளும் கட்சியாக வரும்பொழுது மது விற்பனையை அதிகரிப்பதற்கு அதிகாரிகளுக்கு  இலக்கு நிர்ணயிப்பதுதான்   வழக்கம். எனவே தமிழ்நாட்டு மக்கள் பெருகி ஓடும் மது என்னும் அருவியோடு வாழப் பழகிக் கொண்டு விட்டார்கள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். நம் தலைமுறையில் டாஸ்மாக் அடியோடு அகற்றப்படும் என்று சுய அறிவுள்ள  தமிழன் எவனும் நம்புவதில்லை. 

இதன் காரணமாகவே தமிழகத்தில் அண்மைக்காலமாகப் பல இடங்களில் நடைபெற்று வரும் கொலைகள், கற்பழிப்புகள், தீயிட்டு எரித்தல், போன்ற குற்றங்களை செய்தித்தாளிலோ, தொலைக்காட்சியிலோ, சமூக ஊடகங்களிலோ காணும்பொழுது தமிழர்களின் சொரணையை அது குறைந்தபட்சமாகக் கூடத் தொடுவதே இல்லை. செத்துப் போனது ஆணோ பெண்ணோ, முதியவரோ பச்சிளம் குழந்தையோ, யாராக இருந்தாலும் உணர்ச்சிவசப்படாமல் தமிழர்கள் கடந்து போகிறார்கள்.

அமெரிக்காவிலும் இதே தான் நடக்கிறது.  

தமிழ்நாட்டில் சாராய வியாபாரிகள் போல,  அமெரிக்காவில் துப்பாக்கி வியாபாரிகள் அரசாங்கத்தை நிர்ணயிக்கும் வல்லமை உடையவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது. பள்ளி மாணவர்களிடம் துப்பாக்கிகள் சகஜமாக நடமாடுகின்றன.  "நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் துப்பாக்கி கலாச்சாரத்திற்கு முடிவு கட்டுவோம்"  என்று கென்னடி முதல் ஒபாமா வரை  வாக்குறுதி கொடுத்தாலும்,  ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு துப்பாக்கி வியாபாரிகளைப்  பகைத்துக் கொள்ளும் சக்தி இவர்களுக்கு இல்லை என்று நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. 

18 வயதுக்குட்பட்டவர்களுக்கு துப்பாக்கி விற்கக்கூடாது என்ற சட்டத்தைக் கொண்டுவருவதாக (பல ஆண்டுகள் முன்பு) அரசாங்கம் அறிவித்தபோது, அதை எதிர்த்து பத்திரிக்கைகளில் ஆயுத வியாபாரிகள் கொடுத்த விளம்பரத்தின் வாசகம் இன்றளவும் என் மனதில் அழியாமல் நிற்கிறது: "IF GUNS ARE OUTLAWED, ONLY OUTLAWS WILL HAVE GUNS!” என்ற அந்த விளம்பரத்தை நேஷனல் ஜியாக்ரபிக் மேகசினில் நான் பார்த்திருக்கிறேன்.  இவ்வாறு பத்திரிகைகளுக்கு விளம்பரம் தருவதன் மூலம் மறைமுகமாகப் பத்திரிக்கைகளைத் தங்களுக்கு ஆதரவாக ஏற்படுத்திக்கொண்டு ஆயுத வியாபாரிகள் செயல்படுகிறார்கள்.

இந்தத் தலைப்பை நான் எழுத எடுத்துக் கொண்டதன் காரணம் இன்று (24-5-2022 செவ்வாய்) பகல் 11.30 மணி அளவில்  அமெரிக்காவின் டெக்சாஸ் மாநிலத்தில் யுவால்டே (Uvalde) என்னும் சிற்றூரில் "ராப் (Robb) எலிமெண்டரி ஸ்கூல்" என்ற பள்ளியில்  பத்தொன்பது குழந்தைகளும் இரண்டு ஆசிரியர்களும் ஆக 21 பேர் அதன் அருகில் இருந்த உயர்நிலைப் பள்ளியின்  18 வயது மாணவனால் கண்மூடித்தனமாகச் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டிருப்பதாக வந்த செய்திதான். உடனடியாக ஓடி வந்த போலீசார் இந்தக் கொலைகார மாணவனான ஸால்வடார் ராமோஸ் என்பவனைச் சுட்டுத் தள்ளினார்கள் என்றாலும் அது யாருக்கும் ஆறுதல் அளிப்பதாக இல்லை. 

மேற்படி பள்ளி மாணவர்களைச் சுட்டுத் தள்ளுவதற்குத் துப்பாக்கியை எடுத்துக்கொண்டு போகும் முன்பு,  அந்த ராமோஸ் தன்னுடைய பாட்டியையும் சுட்டுத் தள்ளி விட்டுப் போயிருக்கிறான் என்பது இன்னொரு அதிர்ச்சியான தகவல்.

இந்த மாணவன் பகல் நேரத்தில் wendy's என்னும் உணவங்காடியில்  வேலை செய்து கொண்டே இரவுப் பள்ளியில் படித்து வந்ததாகத்  தெரிகிறது.  யாரிடமும் அதிகமாகப் பழகமாட்டான் என்று உணவங்காடி மேலாளர் கூறுகிறார். 

அதே மாநிலத்தில் மார்ஜரி ஸ்டோன்மேன் டக்ளஸ் உயர்நிலைப் பள்ளியில் 2018இல் இதே போல ஒரு மாணவன்  17 பேரைச் சுட்டுக் கொன்றான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அந்த நிகழ்ச்சிக்குப் பிறகாவது உரிய முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்தால்  இன்றைய டெக்ஸாஸ் படுகொலைகள் தவிர்க்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று 2018இல் கொல்லப்பட்ட  மாணவர்களின் பெற்றோர்கள் கருத்து தெரிவித்திருக்கிறார்கள்.   

நம்மூரில் இப்படி அசம்பாவிதங்கள் நடந்தால் உயிர் ஒன்றுக்கு ஐந்து லட்சமோ பத்து லட்சமோ விலை நிர்ணயம் செய்து அரசாங்கம் உடனே வழங்கி நிலைமையின் தீவிரத்தை ஓரளவுக்குக் கட்டுப்படுத்துவதுண்டு. ஆனால் அமெரிக்காவில் செத்தவனுக்கு அரசாங்கப் பணத்தை வாரிக்கொடுக்க அனுமதி கிடையாது. செத்தவன் பாவம் செத்தவனே. 

மேற்படி கொலைகார மாணவன் எங்கிருந்து துப்பாக்கி வாங்கினான், என்ன மாதிரியான துப்பாக்கியை வாங்கினான் என்றெல்லாம் இனி ஆராய்வார்கள். ஆனால் முடிவில் உருப்படியான முடிவுகள் எதுவும் செயல்முறைக்கு வருமா என்றால், இதற்கு முன் நிகழ்ந்த கொலைச் சம்பவங்களைப் பார்க்கும்போது நம்பிக்கை அளிப்பதாக இல்லை. 

அப்போதிருந்த ஆளும்கட்சித் தலைவர், "ஆசிரியர்களுக்குத் துப்பாக்கி வழங்கி, அவர்களுக்குத் துப்பாக்கி சுடுவதிலும் பயிற்சி அளிக்க, சுமார் .....டாலர்கள் ஒதுக்கப்படும்"  என்ற விசித்திரமான தீர்வை வெளியீட்டு மக்களின் கண்டனத்திற்கு ஆளானார். வேறு எதுவும் நடக்கவில்லை. கொல்லப்பட்டவர்கள் புதைக்கப்பட்டு அவர்களின் சமாதிகளில் மலர்க்கொத்துகள் வைக்கப்பட்டதோடு சரி.

இன்று கொல்லப்பட்ட 21 பேரின் சமாதிகளுக்கும் மலர்க் கொத்துகள் தயார். கண்ணீரும் கம்பலையுமாக அவர்களின் பெற்றோர்கள் கருப்பு ஆடையோடு துக்கம் அனுசரிக்க வரிசையில் நிற்கத் தயார்.  மக்கள் வேறென்ன செய்ய முடியும்? குழந்தைகளைப் பள்ளிக்கு அனுப்பாமல் இருக்க முடியுமா? ஆசிரியர்கள் வகுப்புகளுக்குச் செல்லாமல் இருக்க முடியுமா? 

இன்றைய அமெரிக்காவில் இந்திய வம்சாவளியினர் அதிகமாக இருக்கிறார்கள். இவர்களில் பெரும்பகுதியினர் இளைஞர்கள். இவர்களின் குழந்தைகளே எலிமெண்டரிப் பள்ளிகளில் அதிகமாக இடம்பெறுகிறவர்கள், அல்லது இடம்பெறப் போகிறவர்கள். இவர்களில் உங்கள் பேரக்குழந்தைகளும் என்னுடைய பேரக்குழந்தைகளும் இருக்கக்கூடும். எனவே இது அமெரிக்காவை மட்டுமே குறித்த விஷயமல்ல; அமெரிக்காவில் வசிக்கும் மற்றும் பணியாற்றும் அனைத்து நாட்டு மக்களையும் பாதிக்கும் விஷயமாகும். 

எல்லா நாட்டுத் தலைவர்களும் இதில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டு கடமையாற்றவேண்டும் என்பதே நமது வேண்டுகோள்.

• இராய செல்லப்பா நியூ ஜெர்சியில் இருந்து.