வயதான பிறகு நாவல் எழுதுவதிலுள்ள சங்கடங்கள் ( ‘அபுசி-தொபசி’- 10)

  (“அபுசி-தொபசி” என்ற இப்பகுதி வாரம் ஒருமுறை மட்டும் ஒவ்வொரு திங்கட்கிழமையும் இந்திய நேரம் காலை ஆறுமணிக்கு மேல் ஏழரை மணிக்குள்ளாகவோ அல்லது அதற்கும் முன்பாகவோ வெளியாகும்.)

அரசியல் 
எம்.பி.க்கள் தங்கள் தொகுதிகளுக்கு எந்த அளவுக்குப் பணி செய்திருக்கிறார்கள் என்று ஜூனியர் விகடன் வாரம் ஒரு எம்.பி. வீதம் மதிப்பெண் போட்டுவருகிறது. இதில் நூற்றுக்கு நாற்பது மதிப்பெண் வாங்கியவர்கள் மிகவும் குறைவு. சமீபத்திய இதழில் கடலூர் எம்.பி. யான கே.எஸ்.அழகிரிக்கு ஜூவி கொடுத்திருக்கும் மதிப்பெண் வெறும் முப்பத்திரண்டு தான்! இவர் காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்தவர். எனவே இவரைச் செயல்படவிடாமல் தமிழக ஆளும்கட்சி முடக்கியுள்ளது என்பது தெளிவு. இவர் மீதான ஜூவியின் ஒரு முக்கியக் குற்றச்சாட்டு, கடலூர் புதுநகரில் சுரங்கப்பாதை அமைக்கும் திட்டம் நான்கு வருடங்களாகியும் இன்னும் முடியவில்லை என்பதாகும்.

சுரங்கப்பாதை அமைப்பது கடலூர் நகராட்சி சம்பந்தப்பட்ட விஷயம். அங்கு காங்கிரஸ் அதிகாரத்தில் இல்லை. சுரங்கப்பாதை அமையப்போகும் இடத்திலுள்ள உள்ளூர்ப் பெரியமனிதர்களின் கடைகள், இடங்கள் இவற்றைத் தமிழக ஆளும்கட்சியும் தி.மு.க.வும் பாதுகாக்க முனைந்திருக்கும் நிலையில் எங்கிருந்து வரும் சுரங்கப்பாதை? (கடலூர் மேல் உனக்கு என்ன அக்கறை என்கிறீர்களா? எனது மாமியார் ஊர் ஐயா!) 

புத்தகம்

வயதானவர்கள் நாவல் எழுதுவதில் பல சங்கடங்கள் உண்டு என்று தெரிகிறது- அவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, வாசகர்களுக்கும் தான்.

‘ஹிந்து’ ஆங்கிலப் பதிப்பில் 08-11-2013 Friday Review  பக்கம் 4 இல் ஒரு தமிழ் நாவலைப் பற்றி இவ்வாறு விமர்சனம் வந்துள்ளது:

மூன்று தலைமுறைக் கதை என்றாலே சிக்கலானதுதான். ஆகவே, கதைக்கருவானது, கதை நிகழ்வதாகச் சொல்லப்படும் காலத்துச் சரித்திரத்தில் கவனத்தோடு இணைக்கப்படவேண்டும். இல்லையென்றால் குழப்பமே மிஞ்சும். உதாரணத்திற்கு இந்நாவலில் காணப்படும் சில குழப்பங்களைக் கூறலாம்:

1. ரங்கன் தனது இருபதுகளில் திருமணம் செய்துகொண்டதாகவும், மணமான பத்துவருடம் கழித்தே குழந்தை பிறந்ததாகவும் பக்கம் 938இல் வருகிறது. ஆனால், அவனுக்கு  85 வயது ஆகும்போதுதான் அவனுடைய இரண்டு குழந்தைகளும் கல்லூரிக்குப் போகிறார்கள் என்று பக்கம்  885 இல் வருகிறது.
2. 'நல்லி' கடை 1928இல் தொடங்கப்பட்டதாகப் பட்டாபி, வேதாவிடம் கூறுகிறான். (பக்கம் 179) அப்போது மைதிலி என்ற கதாபாத்திரம் குழந்தையாக இருக்கிறது. ஆனால்   1921இல் அதே மைதிலி தனது மூன்றாவது குழந்தையைச் சுமந்திருப்பதாக பக்கம் 531இல் வருகிறது.

இதிலிருந்து பெறும் பாடம் என்ன?
எழுபது வயதுக்குமேல் யாரும் நாவல் எழுதாதீர்கள். அப்படி எழுதினால் ஆயிரம் பக்கம் வரும்படி எழுதாதீர்கள். அப்படியும்  எழுத நேர்ந்தால் மூன்று தலைமுறைக் கதையை எழுதாதீர்கள். நினைவாற்றல் தேய்ந்துவரும்பொழுதில் தேவைக்குமேல் ரிஸ்க் எடுப்பதில் என்ன லாபம்?

(ஜெயகாந்தன் எழுதுவதை ஏன் நிறுத்தினார் என்று புரிகிறதா?)

 அதுசரி, மேற்படி நாவலின் பெயர் என்ன, யார் எழுதியது என்கிறீர்களா? கடைசியில் பாருங்கள்.

சினிமா

தீபாவளியன்று விஜய் டிவியில் ‘ஓநாயும் ஆட்டுக்குட்டியும்’ ஒளிபரப்பினார்கள். அதற்கு ஒருநாள் முன்புவரை, வலைப்பதிவுகளில் இப்படத்தைப்பற்றி ஆஹா, ஓஹோ என்று எழுதியிருந்ததை நானும் நம்பிவிட்டேன். படம் பார்த்த பின்னால்தான் தெரிந்தது, அதெல்லாம் ஆதிசங்கரர் சொன்ன மாயை என்று. முதல் பதினைந்து நிமிடம், இப்படத்தை யாராவது எழுந்துவிடாமல், தொடர்ந்து, பார்க்கக்கூடுமானால், அவர்களை உலகில் எந்தச் சக்தியாலும்  எழவைக்க முடியாது என்பது சத்தியம். இனிமேல் பிரபல பதிவர்கள் கொடுக்கும் சர்ட்டிபிகேட்டை நம்பிப் படம் பார்ப்பது மூளையின் ஆரோக்கியத்திற்கு உகந்ததல்ல என்று புரிந்துவிட்டது.

தொலைக்காட்சி

நவம்பர் மாதம் வந்தால்போதும், வேளுக்குடியார், காலண்டர் விற்கத் தொடங்கிவிடுகிறார். (தூர்தர்ஷன், விஜய் டிவி புகழ்...). (அருகிலுள்ள அவரது படம் இணையத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. அதை முதலில் வெளியிட்டவருக்கு நன்றி.)

பேராசிரியர் வேளுக்குடி கிருஷ்ணன் அவர்களுடைய வைணவம் பற்றிய உரைகள் அற்புதமானவை என்பதில் இரண்டு கருத்து இருக்கமுடியாது.  இந்து சமயம் செல்வம் துறத்தலை வாழ்வின் ஒரு நோக்கமாக வலியுறுத்தினாலும், இன்றைய சூழ்நிலையில் பணமில்லாதவன் பிணம் என்பது உண்மையன்றோ! எனவே தமது அறிவுத்திறமையைப் பணமாக்கத் தெரிந்த எவரும் நமது மரியாதைக்குரியவர்களே. 

ஸிட்டி யூனியன் வங்கியின் எந்தவொரு கிளையிலும்போய், ரூபாய் இருநூறு செலுத்திப் பதிவு செய்துகொண்டால், ஜனவரி முதல் வாரம் பெருமாள் காலண்டரும், நான்கு டிவிடிக்களும் கூரியர் மூலம் அனுப்பிவைக்கப்படுமாம். யாருடைய வீட்டிலெல்லாம் வேளுக்குடியாரின் சொல்மழை பொழியப்போகிறதோ, அவர்களுக்கெல்லாம் எனது வாழ்த்துக்கள். (அதுசரி,  பக்திதான் எப்போதுமே சூடாக விற்பனையாகும் பொருள் என்பது மீண்டும் நிரூபிக்கப்படுகிறதோ?)

பத்திரிகை

விகடன் தீபாவளி மலர் – 2013 இல் பிரபஞ்சன் ஒரு அற்புதமான கதை எழுதியிருக்கிறார். (பக்கம் 276-283)(“நிறைவோடு இருக்கிறேன்”).

பழைய காதலர்களான மூர்த்தியும் சுமதியும் தத்தமக்குக் குழந்தைகள் பிறந்த பிறகு ஒருநாள் எதிர்பாராமல் சந்திக்கிறார்கள். தம் குழந்தைகளுக்கு இவர்கள் ஒருவரையோருவர் எப்படி அறிமுகப்படுத்துவார்கள்?

சுமதி தன் மகளிடம் இப்படிச் சொல்கிறாள்: “உனக்குச் சொல்லி இருக்கேன்ல, நான் அந்தியூர்ல கொஞ்ச காலம் வேலை பார்த்தேன்னு. அப்போ இவர் பழக்கம். இவரோட நெருங்கின நண்பர்  கோபி என் ஆபீஸுக்கு வருவார். அப்போ அறிமுகம்”.

சாமர்த்தியமான, பாதுகாப்பான பொய். சுமதியின் அலுவலகத்தில் மூர்த்தி பணியாற்றியதில்லை. அவள் அலுவலகத்தில் அவனுக்கு நண்பனும் இல்லை. இப்போது மூர்த்தியின் முறை. (தன் மகனிடம் சொல்கிறான்.)

“தம்பி, என் ஆபீஸ்ல ரீட்டான்னு ஒருத்தங்க வொர்க் பண்ணாங்க. அவங்களைப் பார்க்க இவங்க வருவாங்க. அப்போ பழக்கம்.”

பெண்ணும் பையனும் தலையசைத்துக்கொண்டார்கள். ‘ஹலோ’ சொல்லிக்கொண்டார்கள்.

எப்படியிருக்கிறது அறிமுகம்? சரி, மேற்கொண்டு என்ன ஆகும்?

ஜெயகாந்தனின் ‘அக்கினிப்பிரவேசம்’ மாதிரி, சுஜாதாவின் ‘நகரம்’ மாதிரி, தி.ஜானகிராமனின் ‘துணை’ மாதிரி, பிரபஞ்சனின் பேர்சொல்லும் கதை இது. படிக்க மறந்தால் ஒரு அற்புதமான அனுபவத்தை இழந்தவராவீர்கள்.

சிரிப்பு
“தலைவருக்கு சினிமா பாட்டுன்னா ரொம்ப இஷ்டம்.”

“அதுக்காக ஊதா கலரு ரிப்பனை வெட்டித்தான் திறப்புவிழாவை நடத்துவோம்னு சொல்றது கொஞ்சம் ஓவர்.”

(நன்றி: 10-10-2013 தமிழ் இந்து – பக்கம் 12. படித்தவுடன் சிரிப்பு வரவில்லை என்றால் நான் பொறுப்பல்ல.)
======================================================================

 

விடை:
திருமதி விஜயலட்சுமி சுந்தரராஜன் எழுதிய ‘ஆலமரம்’ என்ற நாவல் தான் அது.

சில நாள் முன்பு தான் மணிமேகலைப் பிரசுரம் வெளியிட்டது. ஆயிரம் பக்கங்கள்-விலை ரூபாய் நானூற்றுத் தொண்ணூறு.

ஆசிரியர், அகில இந்திய வானொலியில் உயர் அதிகாரியாக இருந்து ஓய்வு பெற்றவர்.

சு.சமுத்திரத்தின் நாவல் ஒன்றை ஹிந்திக்கு மொழிபெயர்த்தவர்.

© Y.Chellappa
Email: chellappay@yahoo.com.